وَ مِنْ کَلاَمٍ لَهُ رُوِیَ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَهُ عِنْدَ دَفْنِ سَیِّدَةِ اَلنِّسَاءِ فَاطِمَةَ (س) کَالْمُنَاجِی بِهِ رَسُولَ اَللَّهِ ص عِنْدَ قَبْرِهِ
اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اَللَّهِ عَنِّی وَ عَنِ اِبْنَتِکَ اَلنَّازِلَةِ فِی جِوَارِکَ وَ اَلسَّرِیعَةِ اَللَّحَاقِ بِکَ قَلَّ یَا رَسُولَ اَللَّهِ عَنْ صَفِیَّتِکَ صَبْرِی وَ رَقَّ عَنْهَا تَجَلُّدِی إِلاَّ أَنَّ فِی اَلتَّأَسِّی لِی بِعَظِیمِ فُرْقَتِکَ وَ فَادِحِ مُصِیبَتِکَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُکَ فِی مَلْحُودَةِ قَبْرِکَ وَ فَاضَتْ بَیْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی نَفْسُکَ فَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ فَلَقَدِ اُسْتُرْجِعَتِ اَلْوَدِیعَةُ وَ أُخِذَتِ اَلرَّهِینَةُ أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ إِلَى أَنْ یَخْتَارَ اَللَّهُ لِی دَارَکَ اَلَّتِی أَنْتَ بِهَا مُقِیمٌ وَ سَتُنَبِّئُکَ اِبْنَتُکَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا اَلسُّؤَالَ وَ اِسْتَخْبِرْهَا اَلْحَالَ هَذَا وَ لَمْ یَطُلِ اَلْعَهْدُ وَ لَمْ یَخْلُ مِنْکَ اَلذِّکْرُ وَ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکُمَا سَلاَمَ مُوَدِّعٍ لاَ قَالٍ وَ لاَ سَئِمٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلاَ عَنْ مَلاَلَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلاَ عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اَللَّهُ اَلصَّابِرِینَ.
خطبه ۲۰۲
هنگام به خاک سپردن سیّده زنان ، فاطمه سلام الله علیها
سلام بر تو اى فرستاده خدا از من و دخترت که در کنارت آرمیده ، و زودتر از دیگران به تو رسیده . اى فرستاده خدا مرگ دختر گرامىات عنان شکیبایى از کفم گسلانده ، و توان خویشتندارىام نمانده . اما براى من که سختى جدایى تو را دیده و سنگینى مصیبتت را کشیدهام جاى تعزیت است نه هنگام تسلیت . تو را بر بالین ساختم در آنجا که شکاف قبر تو بود ، و جان گرامىات میان سینه و گردنم از تن مفارقت نمود . « همه ما از خداییم و به خدا باز مىگردیم . » امانت باز گردید ، و گروگان به صاحبش رسید . کار همیشگىام اندوه است و تیمارخوارى ، و شبهایم شب زندهدارى . تا آنکه خدا خانهاى را که تو در آن به سر مىبرى برایم گزیند و این غم که در دل دارم فرو نشیند . زودا دخترت تو را خبر دهد که چسان امتت فراهم گردیدند ، و بر او ستم ورزیدند . از او بپرس چنانکه شاید و خبر گیر از آنچه باید ، که دیرى نگذشته و یاد تو فراموش نگشته . درود بر شما ، درود آن که بدرود گوید نه که رنجیده است و راه دورى جوید . اگر باز گردم نه از خسته جانى است ، و اگر بمانم نه از بدگمانى است بلکه امیدوارم بدانچه خدا شکیبایان را وعده داده و پاداشى که براى آنان نهاده
خطبه تاثیرگذاری بود
گویای رنج های امام علی (ع) از رحلت پیامبر و غربتشان که به سوره نصر هم مربوطه.