بسم الله الرحمن الرحیم
سوره مبارکه ناس
1)خداوند در وجود ما انس گرفتن را قرار داده پس انس گرفتن کار نا پسندی نیست ولی این هم یک فلق است و خیر و شرش بستگی به نوع برخورد ما با دل بستن و انس گرفتن دارد.
2)دغدغه هر چیزی را که داشته باشیم بیشتر به آن فکر می کنیم و برایمان مهم می شود و انس می گیریم، باید ببینیم دغدغه هایمان و فکر هایمان به چه سمتی است.
3)خداوند رب ناس است،یعنی رب ما و همه آدمهایی که با آنها برخورد می کنیم و شاید انس می گیریم؛ رب همه ما یکی است پس در ارتباط با انسان ها باید بتوانیم رشد کنیم و پرورش بیابیم و به سمت کمال برویم.
4)مالک همه مردم خداست، همه آن هایی که با آنها انس می گیریم یا با آن ها برخورد می کنیم. خداوند ناس را آفریده و رب ناس است و از طرفی ملک ناس است. مالک حقیقی، آفریده هایش برایش مهم است و آنها را دوست دارد.
5)وقتی خداوند ملک ناس است یعنی اختیار ناس در طول اراده و اختیار خداست پس انسان ها نمی توانند به هم آسیب روحی بزنند چون خدا ملک ناس است.
6)آمدن کلمات ناس و اله در آیه اله الناس به نظرم به این بر می گردد که انسان ها به هر چه انس بگیرد اله آن ها می شود.
7)اگر اله ما رب و ملک ناس باشد که هست، هیچ چیز کم نداریم در زندگی.
8)اگر عاشق کسی باشیم هر کاری می کنیم که او را خوشحال کنیم و همیشه دنبال جلب رضایتش هستیم. اگر دنبال جلب رضایت خدا نیستیم و او را خوشحال نمی کنیم که هیچ، گناه می کنیم و نافرمانی، پس اله ما هنوز خدا نیست.
9)هنوز قید خضوع را نداریم چه برسد به تحیر...
10)به میزانی که در موضوعی علم و یقین نداریم در همان موضوع دچار وسوسه و تزلزل می شویم.
11)گاهی نفس انسان، او را وسوسه می کند، علم دارد که درست نیست ولی به خاطر لذت و تعلقاتش و داده های توهمی تن به خواسته نفس می دهد.
12)باید به این فکر کنیم که اگر کار خیری را حتی چند دقیقه به تاخیر بیندازیم ممکن است برای انجامش دیگر فرصت زندگی نداشته باشیم، پس باید از وسواس خناس پناه ببریم.
13)وقتی کار خیری را به تاخیر بیندازیم یعنی بهترین را انتخاب نکرده ایم پس دچار شر شده ایم.
14)توجه انسان به وجود حقیقی، با وسوسه کم می شود.
15)باید هرچه سریع تر کار خیر را انجام داد و به پایان رساند تا وسوسه در صدر اتفاق نیفتد.
16)باید حواسمان باشد که باعث تاخیر در کار خیر نشویم چه برای خود و چه برای دیگران و گر نه مصداق خناس می شویم.
ندا مهر پور